Κουίν, Γουίλαρντ Βαν Όρμαν

(Willard Van Orman Quine, Οχάιο 1908 – 2000). Αμερικανός μαθηματικός και φιλόσοφος. Σπούδασε στο κολέγιο Όμπερλιν του Οχάιο και έλαβε τον διδακτορικό του τίτλο στη φιλοσοφία από το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1932, υπό την επίβλεψη του Άλφρεντ Γουάιτχεντ. Από το 1936 εντάχθηκε στο προσωπικό του Χάρβαρντ ως εισηγητής φιλοσοφίας, διδάσκοντας μαθηματική λογική, θεωρία συνόλων και φιλοσοφία της λογικής. Από το 1956 έως το 1978 διετέλεσε καθηγητής φιλοσοφίας στο ίδιο πανεπιστήμιο, ενώ από το 1978 ονομάστηκε επίτιμος διδάκτωρ. Ανέπτυξε ένα νέο είδος φιλοσοφίας, το οποίο ονόμασε φυσική επιστημολογία, ισχυριζόμενος ότι ο ρόλος της επιστημολογίας είναι η περιγραφή της καθιέρωσης της σύγχρονης επιστήμης, βάσει των πεποιθήσεων της επιστημονικής κοινότητας. Μία από τις αρχές που καθιέρωσε στη μαθηματική λογική, γνωστή ως αξίωμα Κ.-Μακ Κλάσκι, έτυχε ευρείας χρήσης στη θεωρία των υπολογιστών. Στο βιβλίο του Δύο δόγματα εμπειρικισμού (1951) ισχυριζόταν ότι «κάθε πρόταση μπορεί να αποδειχθεί αληθής, αν επιφέρουμε τις κατάλληλες δραστικές μεταβολές στο σύστημα των πεποιθήσεών μας. Το σύνολο των γνώσεων και των πεποιθήσεών μας, από τα απλά θέματα γεωγραφίας και ιστορίας έως τους νόμους της ατομικής φυσικής, τα καθαρά μαθηματικά και τη λογική, είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, του οποίου τα άκρα οροθετούνται από την ανθρώπινη εμπειρία». Έγραψε 22 βιβλία, ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα: Μαθηματική Λογική (1940), Λέξη και αντικείμενο (1960), Η θεωρία συνόλων και η λογική της (1963) και Φιλοσοφία της Λογικής (1970). Έλαβε αρκετές τιμητικές διακρίσεις και βραβεία για τη συμβολή του στην επιστήμη και στη φιλοσοφία, ανάμεσα στα οποία το χρυσό μετάλλιο Μάρεϊ Μπάτλερ (1965), το βραβείο Ρολφ Σοκ στη Στοκχόλμη (1993) και το βραβείο Κιότο για τις Δημιουργικές τέχνες και τις ηθικές επιστήμες, στο Τόκιο, το 1996. Παράλληλα έλαβε τιμητικές διακρίσεις από 18 πανεπιστήμια.